تا حالا به این فکر کردید که خودمون چطوری وبه چه راحتی داریم زبان محلی وقومی خودمون رو نه مسخره بلکه نابود می کنیم ؟
شاید بپرسید چگونه؟
اینکه همه اقوام با هر زبانی وآداب ورسومی به بچه هاشون نه زبان ولهجه خودشان بلکه فارسی تهرانی رو یاد میدن! مگه زبان ولهجه خودشون چه اشکالی زداره که حتی حاضر نیستن داخل منزلشون که انسان از هر جای دیگری احساس راحتی بیشتری میکنه هم با زبان مادری صحبت کنن.
مادر، پدر، وافراد بزرگتر خانواده سعی میکنن حتی اگر خودشون آشنایی کاملی با زبان فارسی(تهرانی) نداشته باشند با هر زحمتی به بچه هاشون اجبار کنن که با زبان ولهجه ای غیر از اینکه خودشون حرف میزنن صحبت کنن.
نمی دونم با این اوضاع چند سال آینده چه بر سر لهجه های شیرین ایرانی میاد؟!!!
هیچ گاه خدا باج بیکاری ما را نمی دهد، او می خواهد که زمینه حرکت وتحول ما را فراهم کند وامکان انتخاب ما را آماده سازد.
پس دنیایی همراه با رنج وحادثه هایی بی امان و درگیری هایی مستمر ومداوم می آورد تا ما با برخوردها به تمامیت خویش برسیم.
مشکلات تمامیت ندارد، این ماهستیم که باید تمامیت خود را بدست بیاوریم وپایداری کنیم وگرنه همچون قوم موسی ، گرفتار تیه وسرگردانی می شویم وچهل سال، بااین که می رویم، به جایی نمی رسیم واین پاداش سستی ها و کوتاهی های ماست.
درست است که کار زیاد داریم ولی گرفتاری ما در هر لحظه بیش از یک کار نیست وآن مهمترین کار است نه تمامی آن همه کار.
